S� mykje har endra seg, eg kan ikkje lenger sj�

luftegardane der dei vandra kvilelaust bak dei h�ge gjerda

eller sat samankr�kte, inst inne ved murveggen

End�til husa dei budde i i gode periodar er rivne

eller ombygde og mangelen p� galskap sl�r imot meg

Eg hugsar d� eg m�tte dei galne f�rste gongen

Dei ville blikka, h�ge hyl og dei sprang og sprang

tett inntil meg og langt borte

Kva s�g dei med sine oppsperra augo

Kva kan dei ha observert, inst i augnekroken

Kva s�g dei galne utan � sj�

Kva st�r igjen etter dei i det ufattelege